Herbord
O Słowianach nie trzeba pisać „ku pokrzepieniu serc”, by ukazać oryginalność ich kultury i wojskowości. Wystarczy pokazać wspaniałe znaleziska i zapisy źródłowe. Tam wszystko jest! Bohaterstwo, zdrada, taktyka, spryt, szczęk mieczy, świst cięciw.
Dzięki nim przeniesiemy się na pogańskie bagna, do pradawnej puszczy i warownego grodu, by obserwować wczesnośredniowiecznych Słowian w ich naturalnym środowisku. Rozprawimy się z mitem o tym, że nasi przodkowie lubowali się w pokoju, powłóczystych szatach, garnki lepili i chwytali się ino kamiennych narzędzi, bo żelazo to wojna, a Słowianie wojen nie znają.
Przedstawimy organizację drużyn od Rusi przez Morawy, Czechy, Polskę, do Połabia, z ich otrokami, junakami i wiciędzami. Czy faktycznie wszędzie zatrudniano tzw. „wikingów”, by Słowianie mogli wojować i organizować społeczeństwo? A może to Słowianie uczestniczyli w międzynarodowych rozgrywkach i wieloetnicznych grupach zbrojnych?
Zarysujemy specyfikę taktyki wojennej piechoty, kawalerii i sił morskich. Prześledzimy jej zmiany i kontynuację od VI do XII wieku. W gęstwinie zaczają się zwiadowcy i dywersanci, do strzału złoży się strzelec wyborowy, piechota zachowa zwarty szyk, na flankach uderzy ciężka kawaleria pancernych, do walki szykować się będą załogi łodzi by na końcu przy nabrzeżu desantować siły inwazyjne.
O wojownikach Słowian jest opowieścią wprowadzającą do książki O broni Słowian. Na wojnie i w kulturze. Gdy bowiem zrozumiemy, jak tworzono armie i w jaki sposób wojowano, łatwiej pojmiemy dobór uzbrojenia.
Spis treści
Wstęp
Część I. Wojownicy
Rozdział 1: Lud pokój miłujący?
Porywczy...
...Wojowniczy…
...Nadzy, ale magią chronieni…
...Wręcz szaleni...
...I do tego okrutni
Rozdział 2: Wojsko i drużyna
Od „wszyscy na huraaa” do „niech co krwawy hegemon?!”
Od masy do sił elitarnych
Pojęcie drużyny
Pd plemienia do państwa
Nad złoto cenniejsza – drużyna w krajach słowiańskich
Ruś
Wielkie morawy i czechy
Nad bałtykiem - pomorze i połabie
„Bbecikowe”, z.U.S. I „500+” - casus drużyny mieszka i
Drużyna a inne formacje
Trzykroć po dziesięć – liczebność i struktura wewnętrzna
Ilu ich było?
10, 30, 300, 3000
Rozdział 3: Co z tymi wikingami?
Cmentarzyska drużynników – swoi czy obcy?
Lutomiersk
Ciepłe
Bodzia
Kastowa tożsamość
Gospodarze vs goście - (niepełna) lista obecności
„Nasi tu byli”
Ramię w ramię z niemcami
Dania i jomswikingowie
Część II. Taktyka a uzbrojenie
Rozdział 4: Partyzanci za króla Ćwieczka, czyli najdawniejsi Słowianie na wojnie
Agresywni i przebiegli
Szpiedzy tacy jak my
Pre-taboryci
Obleganie miast i... Budowanie łodzi
Pod murami drugiego rzymu
Z wizytą w salonikach
Podsumowanie
Rozdział 5: Taktyka wojny lądowej
Broniąc młodych państw
W nieprzebytych puszczach polski
Morawy – najlepszą obroną jest atak
Połabskie bagna
Piechota, ta szara piechota
I znów te połabskie bagna
Reknica/Raksa 955 r.
Nihil novi
Łączyn 929 r.
Konserwatywne pomorze
Ułani werbują
Komu konia?
Polska
Połabie
Czesi
Współdziałanie rodzajów broni - casus polski
„Tak skończył Wichman” 967 r.
„Mieszko sztuką zwyciężył” - Cedynia 972 r.
Rozdział 6: Architektoniczne elementy obrony
Grody
Budowano...
...I dobywano
Budujemy mosty...
Wszystkie mosty prowadzą do grodu
Mosty - fortece
Mosty pontonowe
Rozdział 7: Bitwy morskie
Na rzekach...
...I na morzu
Mały może więcej – wczoraj i dziś
Tak było…
...I można tego dowieść
Uzbrojenie marynarki i piechoty morskiej
Ekskurs: Konungahela 1136
Spis ilustracji
Cytowana literatura
Zobacz także
